Idzie to tyż posuchać na
www.ojgyn.blog.onet.plWiycie Wy moje roztomiyłe, kiej już czowiek docióngnie do tych lôt, co moje, to napoczynô corôzki barzij filozofiyrówać, ale tyż i sztyjc i jednym ciyngiym spóminać dôwne lata, a mynij zaziyrô do przodku, mynij planiyruje. Beztóż tyż fórt wlazujóm mi do palicy gyszichty ło tym, co szło, a co niy szło we tym swojim życiu zdziôłać. I terôzki tyż móm takô krótkô gyszichta, ftorô możno przidô sie modziokóm... a możno i niy, bo przecamć kôżdy kce te swoji żywobyci przeżyć na swój szimel, bez łobziyrania sie do zadku na dorady starych knakrów.
Rółzczasu jedyn istny, stary stolôrz, a tak prôwdóm cimerman, baumajster bół już fertik, coby pójńść na pynzyjô. Pedziół tóż tyż swojimu szefowi, iże terôzki planiyruje pociepnóńć swój fach i kce już napocznóńć radować sie familijnym życiym ze swojóm babeczkóm, dzieckóma i wnukóma. Tak prôwdóm, niy dostôwôłby gychaltu za swoja robota , ale pynzyjô – na kierô rachowôł – stykła by mu na to, coby móg łón wiyść zbytkówne i sztabilne życie.
Jejigo szef ździebko sie strôpiół decyzyjóm swojigo pracownika. Poprosiół go tóż tyż ło łostatniô przisuga – wystawiynie jesce jednyj, łostatnij chałpy. Tyn stary cimerman, baumajster zgodziół sie, ale po jakimsik czasie stało sie klar, iże niy mô łón chańdzi do dobryj roboty. Dôł se zwólô na lichucnô stolôrka, lecy jake wykóńczyni i ku tymu używôł lichyj jakóści materyjôłów. Bół to ale dosik niyzdarzóny, majdniynty knif na fajrant jego spanialistyj, pôłnyj porzómności i ućciwóści karijyry baumajstra.
Kiej tyż tyn stolôrz, tyn baumajster skónczół łobsztalónek, szef prziszôł na inszpekcjô chałpy. Kiej to już zrobiół, dôł ci tymu starymu cimermanowi klucze do fróntowych dźwiyrzy i pedziôł:
– To jes chopie terôzki twoja chałpa. To jes mój gyszynk na fajrant twojij roboty u mie.
Tyn baumajster, tyn cimerman bół ci we srogim sztichu.
– Jakô zgłoba! – pedziôł sóm do sia po cichuśku. – Kiejbych ino wiedziôł, iże stôwióm moja włôśnô chałpa, zrobiół bych to wszyjsko blank inakszij.
I Wiycie, moje we roztomiyłe, jednako jes snami. Budujymy, stôwiómy nasze karijyry i włôśne życie, kôżdego dnioszka. Co i rółz, porzónd dowómy łod sia mynij niźli nôs na to stôć. Po jakimsik czasie sómy we srogachnym sztichu, iże muszymy miyszkać we chałpie, kierô my dlô sia wystawiyli. Kiejbychmy ino poradziyli to wszyjsko zbajstlować jesce rółz, zrobiyli bychmy to blank inakszij.
Nó ja, rajzy we czasie to fórt jes ino science fiction. Jeżeś chopie stolôrzym, kôżdydziyń wbijôsz nagel, ukłôdôsz balek, stôwiôsz kolyjnô ściana. Twoje widzynie, twoje dzisiyjsze wybory, spómôgajóm budować chałpa we ftoryj bydziesz jutro miyszkôł. Beztóż tyż, czowieku, stôwiej wszyjsko móndrze i ze cwekym!
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
